چهار موقعیت خورشید در آسمان از گذشته تا کنون برای ایرانیان بسیار پرارزش بوده است. اعتدال بهاری (آغاز فصل بهار)، انقلاب تابستانی (آغاز فصل گرما و تابستان)، اعتدال پاییزی (آغاز فصل پاییز) و در آخر انقلاب زمستانی (آغاز فصل زمستان و به خواب رفتن طبیعت .) هر یک از این موقعیت ها نویدبخش فرارسیدن زمانی برای مردم بوده است که یکسال انتظار آن را می کشیدند.
حال این روزها در نیمکره شمالی خورشید نسبت به روزهای گذشته، هر روز مدت زمان بیشتری را در آسمان سپری می کند. در واقع این چراغ آسمانی هرروز قدری بر طول کمانی که در آسمان طی می کند می افزاید و مدت روزها را برای ساکنان نیمکره ی شمالی زمین بلندتر می کند. خورشید این برنامه را تا اول تیر اجرا خواهد کرد و پس از آن، این برنامه کم کم برعکس اجرا خواهد شد.
همه ما با کره زمین و نحوه تقسیمات فرضی آن آشنا هستیم و می دانیم خط استوای آن، خطی فرضی است که زمین را به دو نیمکره مساوی شمالی و جنوبی تقسیم می کند. برای مشخص کردن نظام قانونمند زمان نیز مجبوریم همین تقسیمات را بر روی آسمان (کره آسمان) هم پیاده کنیم تا با استفاده از آن حرکت اجرام سماوی را مشخص سازیم. ستاره شناسان به همین جهت خطی فرضی بر روی کره آسمان به نام استوای سماوی تعریف کردند که درست در امتداد صفحه استوای زمین رسم می شود و طبیعتا کره آسمان را به دو نیمکره مساوی شمالی و جنوبی تقسیم می کند.
روز اول فروردین همان اعتدال بهاری است که دقیقا آفتاب به خط استوا میتابد و مدت شبانهروز با هم برابرند و لحظه تحویل سال، لحظه ای است بین ظهر روز اول فروردین و ظهر روز آخر اسفند، كه مركز خورشید بر نقطه اعتدال بهاری منطبق شود. اگر منطبق شدن مرکز خورشید بر نقطه اعتدال بهاری بین ساعات 00 تا 12 باشد همان روز را به عنوان آغاز سال جدید (1 فروردین) در نظر میگیرند و اگر لحظهی تحویل سال بین ساعت 12 تا 24 باشد فردای آن روز به عنوان اولین روز از سال جدید (1 فروردین) در نظر میگیرند